Thursday, 17 January 2013

လမင္းကိုတိုင္တည္ျခင္း






          ျပန္လည္ၾကားေယာင္မိတယ္စကားေလးတခြန္းေပါ့... .............မေ၀းခ်င္ေပမယ့္ဒီလိုပဲတျဖည္းျဖည္းေ၀းေနရတာပဲေလတဲ့...........ေတြ႔ဆံုၾကဖို႔ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တယ္ဆိုရင္...ဒီစကားေလးကိုၾကိဳေျပာႏုိင္ခဲ့မယ္မထင္မိပါဘူး..တကယ္ေတာ့ သဲေသာင္ျပင္မွာ ေျခေျခာင္းရာေလးေတြထင္က်န္ရစ္ေစခ်င္ေပမယ့္
ေျခဖေနာင့္ရာေလးေတြကိုပဲ ျမင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္ ဖိုးလမင္းဆီကိုထမင္းဆီဆမ္းေရႊလင္ဗန္းနဲ႔ေတာင္းခဲ့တာ ခေလးဘ၀တင္မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုတာကိုသိခဲ့ရပါတယ္ ... လမင္းၾကီးကေတာ့ထင္ေနခဲ့မွာပါ မင္းကမၻာ မင္းအစာနဲ႔ မင္းရွင္သန္ႏုိင္မွာပါလို႔ ဒါေပမယ့္ လမင္းၾကီးရယ္ ငါ့ကမၻာ ငါ့အစာထက္ မင္းေပးတဲ့အစာမစားရေတာင္မွ မင္းရဲ႕ေအးျမမႈ နဲ႔ မင္းရဲ႕အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ မင္းေတာက္ပတဲ့ ညေတြတိုင္းမွာ ငါၾကည္ႏူးရပါတယ္။                                                                                                              တမာေျမ

0 comments:

Post a Comment